یادداشتهای قاسم بهرامیان

بهانه این یادداشت کوتاه، فقط یک تذکر کوتاه است به خودمان تا دایره دیدمان را بازتر کنیم.

هفته دولت است و صریح می گویم که در هیچ سالی اینقدر احساس تکلیف نمی کردم که حتی در حد چند خطی تشکری کنم از زحمات دولتی که هنوز هم با همه ایرادها و اشکالاتش به آن اعتقاد و اطمینان دارم. و از سه رای 27 خرداد و 3 تیر و 22 خردادم اندکی هم پشیمان نیستم.

برای مثل منی با اطلاعات کم در حوزه اقدامات تخصصی دولت، سخت است که اقدامات دولت را با جزئیات برشمارد و خوبهایش را ستایش کند، اما حداقل می تواند دریافت کلی از دولت یا یک وزیر داشته باشد.

این چند خط اگر مقدمه ای باشد فقط  برای یادی از سخت کوشیهای یک وزیر، برای خودم که کافی می باشد، برای شما را نمی دانم.


اعتقادم این است که نیکزاد هم مثل و به اندازه صفار و لنکرانی و اژه ای، انقلابی و ولایتی است. وزیر مسکنی که از وقتی در دولت دهم آمد، با نشاط کاری و پیگیری و بازدید از این استان و آن استان، یک جان و شتاب دیگری به پروژه مسکن مهر داد.

و اگر روزنامه و سایت و تشکل دانشجویی ولایی ما برای رفتن آن سه وزیر انتقاد می کند، اما از سخت کوشی این وزیر یادی نمی کند و او را چون موضع سیاسی نمی گیرد، در زمره وزرای انقلابی نمی داند، به گمانم باید در «انصاف» و «جامعیت» نگاه خود در تحلیل مسائل شک کند.