کید متین
وقتی این مطلب را در رجانیوز خواندم، هم بسیار لذت بردم و هم بسیار استفاده نمودم و البته به حکمتی که از دل این دوست ندیده جوشیده است غبطه خوردم.
مفهوم "ولایت" و نیز روش شناسی "ولی" آنقدر نکته برای تامل نمودن و غوطه خوردن و گفتن و شنیدن دارد که اگر به آن خوب پرداخته شود، آنوقت هم فهم سخنان و رفتارهای رهبری آسانترمی‌شود و هم در حوادث گوناگون بهتر می‌دانیم که چه باید انجام دهیم و چگونه باید برخورد کنیم تا به حق و به راه "ولی" نزدیکتر باشد.
"ولایت فقیه" را نشناخته اند و نشناخته ایم که از یک طرف عده‌ای آن را جدی نمی گیرند و گمان می‌کنند حالا یک کسی هست و باید باشد که در نهایت حرف آخر را بزند یا معضلات را حل کند و آن اختیارات قانون اساسی را داشته باشد، و از طرف دیگر عده ای آن را معادل استبداد نعلین می‌دانند. نقطه مشترک جواب به هر دو طرف این طیف آن است که اتفاقاً این "روش" اعمال این اختیارات است که "ولی فقیه" را از دیگران متمایز می‌نماید. این همان چیزی است که از تامل در "سیره" پیامبر(ص)، امام علی(ع)، امام حسن(ع) و ائمه دیگر، و نیز امام عظیم و حکیم انقلاب و رهبری عزیز و مقتدر و مظلوم، می‌توان برداشتهای عمیق و کارساز برای امروز داشت.
حرف بسیار است و من کم توشه. مطلب زیر نگاهی از همین زاویه به حوادث این روزهای کشور است.
عطاءالله بیگدلی
1- خداوند را سنت‌هایی است که منطبق بر آنان با عالم انسانی رفتار می‌کند. این سنت‌ها ثابت و لایتغیر هستند و هر امتی بنا به آن‌چه می‌کند و می‌اندیشد، ذیل یکی از این سنت‌ها قرار می‌گیرد. برخورد قهری و تجلی جلالی خداوند برای مؤمن، عین رحمت و جمال است و برخورد لطفی و تجلی جمالی خداوند برای کافر، عین غضب و جلال است. برخورد قهری با مؤمن برای تربیت و ندامت و منع و هدایت او است و برخورد لطفی با کافر برای غافل کردن بیش از پیش او و اضلال و گمراهی او است؛ هرچه برخورد با کافر به ظاهر لطیف‌تر باشد، در باطن شدیدتر است. شرح این سنت‌ها را شهید صدر در کتابی به تفصیل درآورده است که البته با شهادت او نیمه کاره ماند...2- یکی از سنت‌های الهی در برخورد با مخالفان، سنت املاء و استدراج است. آن‌که راه گمراهی پیش گرفت و لجاجت کرد، خداوند به او مهلت و امکانات مخالفت بیشتر را اعطا می‌کند تا او تا آن‌جا که می‌تواند، مخالفت ورزد و مضل گردد. خداوند زود جلوی او را نمی‌گیرد و مانع او نمی‌گردد. خداوند قادر است تا به محض مخالفت، مخالف را طرد و حذف کند، اما او مخالفان را خوب تحمل می‌کند و البته این «تحمل شدن» برای مخالفان «شر» است، ثمره کار عاقبت آشکار می‌گردد.
3- یکی دیگر از سنت‌های الهی اثر شکر در ازدیاد یا سلب نعمت است. شکر نعمت؛ نعمت را فزونی می‌دهد و کفر آن؛ آن نعمت را از کف بیرون می‌کند؛ شکر علاوه بر شکر لفظی؛ پاسداشت مقام و استفاده صحیح و «برقراری نسبتی» صحیح با آن نعمت است. شکر عملی و کفران عملی اثری شدیدتر از انواع لفظی آن دارند.
4- ولیّ الهی نیز سنت‌هایی مشابه با خداوند در دست دارد که با پیروان و مخالفان با آنان برخورد می‌کنند، ولیّ الهی می‌تواند مخالفانش را بی‌درنگ حذف کند، اما آن‌ها را تا آخرین مرتبه ممکن تحمل می‌کند و افشا نمی‌کند. کما اینکه منافقان امت و قاتلان رسول خدا هیچ‌گاه افشا نشدند.
آن‌چه جمعه واقع شد، «املاء و استدراج» ولی فقیه زمان بود و هست برای مخالفانش، او می‌توانست بسیاری را حذف کند، و انقلاب را بپالاید؛ اما بسیاری را برای انقلاب نگه‌داشت، تا اگر به راه راست آمدند؛ هدایت شوند و اگر در مخالفت خود لجاجت کنند، گمراه‌تر شوند. این «کیدی زیرکانه» است که اگر مخالفان کید ولیّ الهی را درنیابند، عاقبتی وخیم در دنیا و آخرت خواهند یافت. این هشدار به «آنان» است که کید ولی فقیه نیز «متین» است.
5- اگر سفهای قوم بر ولی شوریدند، کفران نعمت کرده‌اند و اگر خواص قوم قدر ولی ندانند، خداوند نعمت ولایت را زود است که از قوم ایران بگیرد و به سواحل مدیترانه ببرد، از سرزمین زرتشت به سرزمین مسیح. قوم ایران بار دیگر باید شایستگی خویش را برای حمل این امانت الهی به اثبات برساند و این وظیفه‌ای بر دوش خواص و عوام است. اگر اکنون و بلافاصله، همه مخاطبان ولی‌فقیه زانوی ادب در برابر صراحت او به زمین نزنند، کفران نعمتی بی‌بدیل کرده‌اند. اگر احمدی‌نژاد از اشتباهات خویش در مناظرات فاصله نگیرد و کروبی و موسوی تجمعات را رها نکنند و مردمان پیرو آنان به خیابان‌ها بریزند و اگر بر تقلب اصرار کنند، و اگر فرزندان هاشمی خویش را اصلاح نکنند و اگر مهاجمان به کوی دانشگاه خویش را تسلیم امر رهبر ننمایند و اوضاع آرام نگردد و اگر...، کفران نعمتی بی‌بدیل شده است که عمده تقصیر آن بر عهده «خواص» اهل انقلاب است و مسئولیت آن را بر گرده خواهند داشت. این هشدار به «خویش» است که سنت الهی تغییر ناپذیر است.
6- امروز هر که هرچه دارد، باید خرج کند تا نهروان و صفین و جمل تکرار نشود؛ اگر شد، خون مسلمین به پای یاران دیروز علی و دشمنان امروزش خواهد بود. چنان مباد.
منبع: رجانیوز-88/04/02
