یک جمله و یک نکته
88/11/3 – هاشمی رفسنجانی: «در شرایط فعلی، صالح ترین فرد را برای حل مشکلات فعلی، مقام معظم رهبری می دانم ... مطمئن هستم با کمک افراد معتدل از هر دو جناح موجود کشور با تدبیر رهبری مسایل موجود قابل حل و فصل است و در صورت حل مشکلات جاری، دشمنان خارجی و ضدانقلاب، مایوس خواهند شد«.
حاشیه: شاید این چندمین باری باشد که هاشمی میگوید با تدبیر رهبری مسایل موجود قابل حل است. عده ای ممکن است این سخنان را نشانه های خوبی بدانند، اما من آنچنان خوشبین نیستم. آیا هاشمی اعتقاد به فصل الخطاب بودن سخن رهبری دارد؟ اگر اینچنین است، به این حرف در 7 ماه پیش بیشتر نیاز بود یا امروز؟ چرا آن روز برخلاف نظر رهبری، در خطبه های نمازجمعه اش آن حرفها را زد؟ امیدوارم هدف از این حرفها، القای این نباشد که اگر مشکل تا امروز حل نشده و یا به این زودی حل نشد، یا افراد معتدل همکاری نمی کنند و یا اینکه رهبری تدبیر به خرج نداده است!
راستی چرا امروز که نیاز است تا عده ای با بیان شفاف مواضع خود، از آبروی خود برای نظام مایه بگذارند و از ابعاد دنیاطلبی رسوخ کرده در وجودشان دور شوند و با بیان روشن و تعیین مرزبندی ها نقش خودشان را ایفا کنند، حال بعد از ماهها سکوت و ابهام، توپ را در زمین رهبری می اندازند؟
اگر معتقد به تدبیر رهبری هستیم، تدبیر رهبری 7 ماه پیش «فصل الخطاب دانستن قانون» بود و امروز از یک طرف بر اساس «مرّ قانون» حرکت کردن مسوولین و از طرف دیگر «شفاف موضع گرفتن خواص موثر» و «تبیین حق با صراحت» است.
امروز دیگر کفایت نمی کند که کسی در دفاع از ولایت فقیه سخنرانیهای قرّاء کند، اما حاضر نباشد با صراحت خطای منافقان و جاهلان و فتنه انگیزان را فریاد بزند. باید نفی و اثبات را با هم داشت.
به نظرم انتظاری بیش از این نباید از این فرد داشت. باز همین که ظاهرا تمکین به رهبری میکنه خودش خیلیه.