یادداشتهای قاسم بهرامیان

حال بسیار بسیار ناخوشایندی دارم این روزها[دوست نداشتم بگویم گاهی حالت تهوع پیدا می کنم]، وقتی می بینم چه فضای دور از انصاف و تقوا و تحقیقی در میان بعضی نخبگان دینی و سیاسی و رسانه ها وجود دارد.

سیاسیون را رها می کنم، اما تعجب می کنم وقتی می بینم بعضی فقیهان و درس خوانده های حوزه های علمیه که برای ارائه یک حکم ساده در مسائل فقهی فردی، کلی روایت و آیه و تفسیر بررسی می کنند، به اصل منابع مراجعه می کنند، درایه و رجال را زیر و رو می کنند، بر سر معنای یک حدیث و آیه کلی کتاب لغت را بررسی می نمایند، اما نوبت به موضع گیری سیاسی که می رسد، گویا همه روشهای اجتهادی فراموش می شود، اطرفیان و بولتن ها و سایت ها و روزنامه ها میدان دار اصلی برای قضاوت می شوند، یا اگر خودشان هم به اصل منابع مراجعه می کنند، گویا آن فضاسازیها کار خودش را کرده و منبعی را "تماماً" فاسد می بینند و خوبها اصلاً به چشمشمان نمی آید.

کسی دیگر می گوید "اگر بخواهم عناوین مطالبش را بگویم، تشییع فاحشه است." و کاش فقط فهرست مطالب را می خواند تا مردم بدانند آیا همه این 260 صفحه تشییع فاحشه است؟ و مردم خواهند دانست. دیر و زود دارد، سوخت و سوز ندارد!

بدتر آنکه حرف از تبیین و روشنگری کنیم، اما درباره جملاتی تحریف و تقطیع شده. حرف غلطی درباره رنگ چادر را تبدیل به خود چادر کنیم و بعد تبدیل به اصل حجاب کنیم، و بعد بکشانیم به تعارض با قرآن و مقدسات!

حرف غلط یا غیرمنطقی یا ناقصی تقطیع و تحریف می شود، فضاسازی رسانه ای می شود و عده ای به وسط میدان کشیده می شوند تا اعلام موضع کنند، نه در نتیجه مطالعه دقیق و کامل، که وقت تنگ است، به همین چیزی که ما منتشر کرده ایم اعتماد کنید و... .

بگذریم. و بگذریم که تکرار این گونه اشتباهات از سمت بعضی نخبگان دینی و سیاسی به کجا منجر می شود، که گذر زمان همه چیز را مشخص خواهد کرد.

«اینجور نباشد که مخالفت با یک کسى، ما را وادار کند که نسبت به آن کس از جاده‌ى حق تعدى کنیم، تجاوز کنیم، ظلم کنیم؛ نه، ظلم نباید کرد. به هیچ کس نباید ظلم کرد.... درباره‌ى زیدى که شما او را قبول ندارید، دو جور میشود حرف زد: یک جور آنچنانى که درست منطبق با حق است، یک جور هم آنچنانى که در آن آمیزه‌اى از ظلم وجود دارد. این دومى بد است، باید از آن پرهیز کرد. درست همانى که حق است، صدق است و شما در دادگاه عدل الهى میتوانید راجع به آن توضیح دهید، بگوئید، نه بیشتر.»(بیانات رهبری در سالگرد ارتحال امام-14/3/89)

«در دورانهاى مختلف هر جائى که این اختلاف سلیقه ها و اختلاف برداشتها با هواى نفس انسان مخلوط شد، کار خراب میشود. به خودمان در فریب خوردن از هواى نفس سوءظن داشته باشیم. نگاه کنیم ببینیم کجا نفس است و هوى‏ هاى نفسانى ماست؛ کجا نه، واقعاً احساس تکلیف است؛ و در احساس تکلیف هم دقت بکنیم که قدم از دایره‏ ى تکلیف آنطرف‏تر نباید گذاشت؛ زیاده‏روى نباید کرد. آن وقت لطف خدا با ماست.» (88/5/3)

و کلام آخر: کف روی آب، همیشه روی آب نخواهد ماند. حتی اگر این آب کمی ناخالصی هم داشته باشد.

و آخرتر اینکه: امیدوارم بعضی دوستان بجای تکفیر بنده، کمی بیندیشند و مطالعه کنند. در ضمن دغدغه بنده به خاطر یک شخص و روزنامه و دولت نیست.

مرتبط:

متن کامل مطالب ویژه نامه خاتون1                           

نامه جوانفکر به حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی  

پاسخ استاد شریف زاده به آقایان: علم الهدی، غریب رضا، قدیری ابیانه، معین الاسلام