یادداشتهای قاسم بهرامیان

ویژه نامه «قطعنامه 598» روزنامه ایران مصاحبه ای کرده است با محسن رفیق دوست، وزیر سپاه در دوران جنگ. جدای اینکه مصاحبه ای مفید و خواندنی است، اما رفیق دوست در چند جای صحبتهایش اشاره به موضوعی می کند که خود من تا بحال نشنیده بودم. آن قسمتها را می آورم و از دوستانی که اطلاعات بیشتری دارند میخواهم که تکمیل کنند:

«سقوط فاو بیش از اینکه یک مسئله نظامی باشد یک مسئله سیاسی بود و این اتفاق همزمان با دوره سوم انتخابات مجلس شورای اسلامی بود. پشت جبهه ما کاملاً جناح‌بندی شده بود و این جناح‌بندی در سپاه تأثیر گذاشته بود.

... به  جرأت می‌گویم و نمی‌خواهم باز کنم که عقب‌نشینی فاو سیاسی بود. زمان آن فرا می‌رسد که این قضیه را باز کنم. یعنی پشت جبهه متزلزل بود. کسانی که می‌بایست در آنجا فرماندهی می‌کردند در استان‌ها و شهرهای خود مشغول انتخابات بودند که مبادا طرفدارهای آن طرف و همین‌طور طرفدارهای این طرف به مجلس بروند، اما ما ضعیف نشده بودیم.»(منبع)

همچنین به تکه مطلبی از یادداشت دیگر این ویژه نامه با نام «پذیرش جام زهر» هم دقت نمایید:

«... در سیاست خارجی اختلاف نظرهای جواد لاریجانی معاون وزیر و مسئول مذاکرات قطعنامه 598 پیش از پذیرش و علی اکبر ولایتی وزیر امور خارجه وقت، مسئله‌ای نبود که پنهان بماند و در نهایت در بعد نظامی،  گفته می‌شود در حالی عراق فاو را پس گرفت که فرماندهان سپاه و ارتش در کرمانشاه یعنی نزدیک به هزار کیلومتر آن طرف‌تر مشغول بحث و تبادل نظر بودند و زمانی که آخرین رزمندگان از اروند گذشتند فرماندهان به عمق فاجعه پی بردند.
همه این مسائل وقتی با سیاسی کاری چپ‌های تندرو در انتخابات مجلس سوم مانند اعلام کردن تعداد رزمندگان مستقر در فاو توسط محسن میردامادی استاندار وقت خوزستان به بهانه اعلام تعداد شرکت کنندگان، بی‌عرضگی‌ها و گعده‌های آنچنانی یکی از فرماندهان ارشد جنگ که زیرنظر هاشمی رفسنجانی فعالیت می‌کرد و دیگر مسائلی که هنوز محرمانه باقی مانده است، سبب شد تا امام خمینی با پذیرش قطعنامه 598 و آتش بس جام زهر را بنوشد و رئوفانه و بزرگ دلانه بگوید که به فرماندهان و مسئولان جنگ اعتماد دارم و این در حالی بود که برخی ناجوانمردانه به امام می‌گفتند که ما جنگ را تمام می‌کنیم و شما ما را محاکمه کنید!»(منبع)