همه چیز از او روئید. همه چیز بود، او نبود در روزگاری و ما هیچ چیز نداشتیم
«بسیار سخت است باور کردن این حقیقت تلخ؛ بسیار سخت بود برای ما در طول
سال‌های گذشته تصور آن دنیایی که در آن امام نباشد؛ آن جهان بی‌روحی، آن
فضای افسرده‌ای، آن زندگی غم‌انگیزی که در آن امام و رهبر و مراد و معلم و
مرشد و پدر و امید ما حضور نداشته باشد.
همه چیز از روئید. همه چیز بود، او نبود در روزگاری و ما هیچ چیز نداشتیم.
همین ایران بود، همین ملت بود، همین موقعیت جغرافیایی بود، همین فقه بود،
همین قرآن بود، همین نهج البلاغه بود، اما او نبود، هیچ چیز نبود، هیچ
چیزی نداشتیم، بعد او پدید آمد. قدم در صحنه گذاشت؛ مثل وجودی که ماهیات
رو هستی می‌بخشد، تحقق می‌بخشد؛ مثل روحی که به کالبدی دمیده می‌شود و
اجزای آن کالبد را زنده می‌سازد، ما را زنده کرد.
پروردگارا! ما در این مصیبت به تو پناه مى‌بریم، از تو تسلا مى‌جوییم، از تو کمک مى‌خواهیم و به تو شکوه مى‌کنیم.
اى بقیّةاللّه، اى حجةبن‌الحسن‌العسکرى! تسلیت این مصیبت بزرگ را به تو عرض مى‌کنیم.»
بیانات در مراسم دیدار و بیعت گروه کثیرى از جانبازان و دست‌اندرکاران احداث مرقد امام(ره)
خطبه‌هاى نمازجمعه‌ى تهران
مطلب مرتبط:
مردی که ظهور کرد تا غیبت را باور کنیم، خمینی آخرین تجلی ذوالفقار بود
