یادداشتهای قاسم بهرامیان

جناب آقای روحانی! حوادث تلخ یا فتنه؟!

این مطلب برای انتشار در اختیار پایگاه خبری-تحلیلی خبرنو قرار گرفت.

آقای روحانی در دفاع انتهایی از وزرای پیشنهادی در مجلس وقتی خواستند پاسخ انتقادات و اعتراضات نمایندگان درباره سوابق بعضی از وزرا در فتنه 88 را بدهند گفتند:

« چند سال پیش حوادث تلخی رخ داد. عده‌‌ای اردوکشی خیابانی کردند و عده‌ای دیگر کهریزک‌ درست کردند. همه ما می‌دانیم که کارهای ناپسندی صورت گرفت.»

ضمن اینکه باید تشکر کرد که ایشان با صراحت برای آن کارهی سال 88 عبارت «اردوکشی خیابانی» را مطرح کردند، اما دو نکته مهم قابل تامل در جملات بالا وجود دارد:

1- بسیار روشن است که ایشان تعمدا به جای واژه «فتنه 88» از عبارت «حوادث تلخ چند سال پیش» استفاده می‌کنند.

2- در ادامه ایشان با آوردن دو مصداق از آن حوادث تلخ، «اردوکشی خیابانی» را هم‌وزن «حادثه کهریزک» قرار می‌دهند.

البته ایشان قبلا صریحا نظرشان را درباره به کار بردن واژه فتنه اعلام کرده بودند. روحانی 18 اردیبهشت 92 قبل از شروع ایام تبلیغات انتخاباتی در سخنرانی‌ای در دانشگاه آزاد کرج در پاسخ به سوال دانشجویی گفته بود:

« اگر می خواهیم به علت بروز اتفاقات 88 که از آن به عنوان فتنه یاد می شود پی ببریم باید به دنبال ریشه های این اتفاق باشیم که مسئله اساسا از کجا شروع شد؟ آیا غیر از این بود که در مناظره تلویزیونی به کاندیداها علنا تهمت زده شد و صدا و سیما هم موضع مشخصی نگرفت؛ و حتی به کاندیداهای مورد اتهام هم درآن مقطع و پیش از برگزاری انتخابات؛ اجازه دفاع از خود را ندادند که اگر این اجازه را می دادند نتیجه انتخابات جور دیگری رقم می خورد.

اگر همچنان بعضی ها اصرار کنند که از لفظ فتنه در این رابطه استفاده کنند بنده هم مجبور می شوم خیلی از مسائل را که صلاح نمی بینم در این مقطع آن را بازگو کنم به زبان بیاورم، که ممکن است به مزاق خیلی ها خوش نیاید.»[1]

آقای روحانی احتمالا فراموش کرده‌اند که رهبر معظم انقلاب اولین نفری بودند که از آن حوادث سال 88 با نام فتنه یاد کردند(اینجا) و در موقعیتهای مختلف آن را تبیین نمودند(اینجا و اینجا).

رهبری در جلسه دیدار با اعضای مجلس خبرگان رهبری در 6/12/88 که خود آقای روحانی هم حضور داشتند به صراحت فرمودند:

«در این فتنه‌هاى بعد از انتخابات، آن چیزى که اساس قضیه است، این است که رأى مردم و حضور مردم از نظر یک عده‌اى نفى شد، مورد خدشه قرار گرفت، نظام تکذیب شد، مورد تهمت قرار گرفت. گناه بزرگى که انجام دادند، این بود. اینها بایست تسلیم میشدند بایستى در مقابل داورى قانون تسلیم شد.»[2]

ایشان باید توجه داشته باشند که اصل ماجرا چه بود و فرع ماجرا چه؟ مقام معظم رهبری در دیدار اخیر با دانشجویان در ماه مبارک رمضان فرمودند:

« من خواهش میکنم اگر چنانچه مسائل سال ۸۸ را مطرح میکنید، مسئله‌ى اصلى و عمده را در این قضایا مورد نظر و در مدّ نگاهتان قرار دهید؛ آن مسئله‌ى اصلى این است که یک جماعتى در مقابل جریان قانونى کشور، به شکل غیر قانونى و به شکل غیر نجیبانه ایستادگى کردند و به کشور لطمه و ضربه وارد کردند؛ این را چرا فراموش میکنید؟ البته ممکن است در گوشه و کنار یک حادثه‌ى بزرگ زد و خوردهائى انجام بگیرد که انسان نتواند ظالم را از مظلوم تشخیص دهد؛ یا یک نفر در موردى ظالم، در موردى مظلوم باشد؛ این کاملاً امکان‌پذیر است؛ اما در این قضایا، مسئله‌ى اصلى گم نشود.»[3]

در حقیقت عبارت صحیح‌تر جمله آقای روحانی این است که یک عده‌ای «تعمداً» و با «گردن‌کلفتی» در مقابل جمهوریت نظام ایستادند و اردوکشی خیابانی راه انداختند و نظام را به «لبه پرتگاه» بردند، عده‌ای دیگر هم «سهواً» و از روی اشتباه به کسانی در کوی دانشگاه یا کهریزک آسیب وارد کردند.

و البته عده‌ای دیگر هم با «موضع به‌هنگام نگرفتن» و سکوت کردن بر غبار فضای فتنه‌آلود‌ افزوند. یکی از طنزهای دفاعیات بعضی وزرای پیشنهادی دولت یازدهم این بود که برای تبرّی خود از فتنه 88 می‌گفتند:«ما بعد از 29 خرداد 88 هیچ اقدامی دیگر انجام ندادیم». اتفاقا اگر اینگونه باشد تازه اول بحث است که چرا «هیچ اقدامی» انجام ندادید؟ چرا همان‌ موقع صریحاً در رسانه‌ها نگفتید تقلب دروغ است؟ آیا اینکه در جلسات خصوصی گفته‌باشید کفایت می‌کرد؟ چرا موضع نگرفتید که اردوکشی خیابانی اشتباه است؟ چرا سکوت کردید و در فرونشستن غبار فتنه کمکی نکردید؟

والسلام علی من اتبع الهدی