آیا فاز دوم «نرمش قهرمانانه» آغاز شده است؟
در اقدامی بی سابقه در ماههای پس از توافق ژنو، صداوسیما تلویحا گفت که تا به حال فقط مسسولین دولتی از دید خودشان توافق ژنو را تشریح کرده اند و منتقدان فرصتی برای ابراز نظر نداشته اند. به نظر می رسد پوشش مفصل خبر این نامه، یک زمینه سازی است برای ورود صداوسیما به یک فاز جدید در تعامل با روش دولت در مذاکرات هسته ای.
http://www.rajanews.com/
سید کمیل باقرزاده
فرمایشات اخیر رهبر انقلاب اسلامی در جمع مدیران سازمان انرژی اتمی را باید «نقطه چرخش» تاکتیک نرمش قهرمانانه و مبدأ توقف روند اعطای امتیازات غیر قابل قبول به دشمن و سرآغاز گردش ۱۸۰ درجه‌ای ایران در مذاکرات دانست. همانطور که در دو یادداشت آذرماه ۹۲ بیان کرده بودم، شناخت دقیق استکبار، از همان ابتدای کار مانع «خوشبینی» به نتایج مذاکرات بود. در واقع، آنچه موجب شد رهبر انقلاب به دولت اذن ورود به میدان مذاکرات اخیر را بدهند، امید به حصول نتیجه (به معنای حلّ و فصل منطقی پرونده هسته‌ای) نبود؛ بلکه این فرآیند دو هدف راهبردی دیگر را پیگیری می‌کرد:
۱. خلع سلاح دشمن و اقناع افکار عمومی جهانی که متأثر از هجوم رسانه‌ای استکبار، نسبت به صلح آمیز بودن فعالیتهای هسته‌ای ایران دچار تردید شده بودند. همانطور که رهبر انقلاب در دیدار اخیر فرمودند: «با طراحی جدید دولت برای مذاکره درخصوص موضوع هسته‌ای موافقت شد تا این جوّ جهانی شکسته و ابتکار عمل از طرف مقابل گرفته شود و حقیقت نیز برای افکار عمومی دنیا مشخص شود.»
۲. اتمام حجّت با وادادگان و متوهّمان وطنی و تنویر بخشی از اذهان داخلی که به غلط تصور می‌کردند مشکلات اقتصادی و تحریم‌ها، در پافشاری ایران بر فعالیتهای هسته‌ای ریشه دارد. رهبر انقلاب در دیدار اخیرشان، در این مورد نیز فرمودند: «چنین نگاهی به موضوع هسته‌ای ساده اندیشانه و ساده لوحانه است. زیرا اگر برخی تصور می‌کنند هزینه دستاوردهای هسته‌ای تحریم‌ها و فشار‌ها بوده است، باید گفت قبل از بهانه هسته‌ای نیز، تحریم و فشار بر ضد ایران وجود داشته است.»
با گذشت چندین ماه از توافق ژنو، جمهوری اسلامی به اهداف استراتژیک خود از تاکتیک نرمش قهرمانانه بسیار نزدیک شده است. «نرمش» ایران در پذیرش توافق ژنو و پایبندی جمهوری اسلامی به مفاد این معاهده، همراه با استمرار کینه توزی و زیاده طلبی دشمن و عدم پایبندی استکبار به تعهدات خود در ژنو، هم افکار عمومی جهان را به مرز اقناع نسبت به صلح آمیز بودن فعالیتهای هسته‌ای ما نزدیک کرده، و هم ابتکار عمل را از دست دشمن گرفته، و هم ساده اندیشان داخلی (اعم از بعضی مسؤولان خوش خیال دولت فعلی و قشرهایی از مردم) را به این باور رسانده که دشمنی استکبار با ملت ایران و فشار‌ها و تحریم‌ها ارتباطی با موضوع هسته‌ای ندارد. چون در ازای تمام امتیازات نقدی که تاکنون داده‌ایم، هیچ امتیاز نسیه‌ای هم نگرفته‌ایم و تحقق بازیِ «برد-برد» خیال خامی بیش نبوده است.
صراحت بیان و تغییر لحن رهبر انقلاب اسلامی در دیدار اخیر، و به کار بردنِ عباراتی مثل «هیچ یک از دستاوردهای هسته‌ای کشور قابل تعطیل شدن نیست» و یا «حرکت علمی هسته‌ای به هیچ وجه نباید متوقف و یا حتی کُند شود»، به وضوح این حقیقت را نشان می‌دهد که در آینده‌ای نه چندان دور، شاهد ورود عملیاتی به فاز دوم تاکتیک نرمش قهرمانانه خواهیم بود. بر این اساس، پیش بینی می‌شود مرحله دوم تاکتیک نرمش قهرمانانه به زودی با «نه» گفتن به درخواستهای فراقانونی و غیرمتعارف دولتهای استکباری (نظیر درخواست پذیرش پروتکل الحاقی و تعطیل و تعلیق فعالیتهای هسته‌ای) آغاز شده و ادامه یابد.
فعالان سیاسی و رسانه‌ای جبهه انقلاب باید سرنخ چرخش تاکتیکی نظام را از این جملات مقام معظم رهبری دریابند که فرمودند: «حرکت علمی هسته‌ای، به هیچ وجه نباید متوقف و یا حتی کُند شود. تنها راه این است که به مسیر پیشرفت خود، با قدرت ادامه دهیم و زیر بار حرف زور نرویم. هیچ یک از دستاوردهای هسته‌ای کشور قابل تعطیل شدن نیست و کسی هم حق معامله برروی آن‌ها را ندارد و کسی هم این کار را انجام نخواهد داد. مذاکره کنندگان کشورمان هیچ حرف زوری را نباید از طرف مقابل قبول کنند و روابط آژانس بین المللی انرژی اتمی با ایران نیز باید بصورت متعارف و غیرفوق العاده باشد.»
ورود به مرحله تازه، البته تبعات و پیامدهای خاص خود را نیز در عرصه داخلی و بین المللی به دنبال خواهد داشت. لازمه موفقیت در این مرحله تازه، برخورد فعالانه‌تر رسانه‌های انقلاب و به ویژه صداوسیما، در تبیین راهبرد مدّ نظر رهبری، و بیان ناگفته‌ها و واقعیات توافق ژنو، و تشریح اهداف زیاده خواهانه طرف‌های استکباری برای عموم جامعه، و باز کردن فضا برای منتقدان این توافقنامه است. زیرا به نظر می‌رسد برخی تحلیلهای نادرست یا ملاحظه کاری‌های بیش از حد بعضی فعالان جبهه انقلاب، موجب بی‌خبری بخشی از بدنه اجتماعی نظام نسبت به ابعاد حقیقی روند مذاکرات شده است. گرچه سیاست دولت در «نامحرم انگاری مردم» و «انگ زنی به منتقدان» و «برخورد امنیتی با منتقدان» نیز در این مسأله بی‌تأثیر نبوده است.
پیش بینی آذرماه نگارنده این بود که: «آینده روند فعلی مذاکرات را باید برمبنای سرنوشت تعلیق و تعطیل فعالیتهای هسته‌ای ایران در دولت دوم اصلاحات تحلیل کرد. یعنی دیری نخواهد پایید که همین دولتی که مذاکرات را آغاز کرده و عقب نشینی‌هایی کرده و امتیازاتی را هم به دشمن داده است، پس از دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده در تاکتیک نرمش قهرمانانه، ناگزیر این روند را متوقف خواهد کرد.»
