یادداشتهای قاسم بهرامیان

دولت و احمدی نژاد و سعید جلیلی مراقب باشند و می دانیم که مراقب هستند کلاه دوباره ای بر سر ایران نرود. ولی تذکر جنبش دانشجویی آرمانخواه از آن جهت باید با صدای بلند باشد که همه بدانند عقد اخوتی  با هیچ کس بسته نشده است.

و البته خوشحالیم که یک صدای بلند و یک پیام آرام بخش امروز از سرمقاله کیهان با قلم مهدی محمدی برخاست:
«غربی ها که یکی دو هفته پیش با ذوق زدگی تصور می کردند ایران حاضر خواهد شد ذخیره استراتژیک مواد کم غنی شده خود را در ازای مشتی وعده آن هم به صورت «یک جا» تحویل آنها بدهد حالا دارند کم کم متوجه می شوند که ایران به هیچ وجه بنای چنین کاری را ندارد. در واقع به خلاصه ترین بیان ممکن، گزینه های استرتژیک در مذاکرات وین از دید ایران تحویل مواد هسته ای و دریافت سوخت نیست چرا که اساسا حتی به قدر ذره ای نمی توان به طرف غربی برای پای بند ماندن به تعهداتش در این باره اطمینان کرد بلکه گزینه های استراتژیک خرید سوخت یا غنی سازی 20 درصد درون ایران است و غربی ها باید از میان این دو یکی را انتخاب کنند.»

و جملات بالا مفهوم تر می شود، وقتی آن را قرار می دهیم در کنار اینکه البرادعی جمعه را ضرب الاجل جواب به پیش نویس قرار می دهد، طرفهای دیگر همه اعلام موافقت می کنند، و فقط ایران است که می گوید ما اواسط هفته جواب می دهیم.

و یک سوال پایانی، در ژنو اعلام شد مذاکرات بعدی توسط معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی انجام می شود، ولی اکنون همه گفتگوها و خبرها توسط سلطانیه است و هیچ اعلام موضعی از سوی دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی انجام نمی شود. چرا؟